Τα περισσότερα σχολεία στην Ελλάδα αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, παραμένουν προσηλωμένα σε μοντέλα εκπαίδευσης του προπερασμένου αιώνα αγνοώντας τις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών. Σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον θα ήταν εύλογο να περιμένουμε τη σταδιακή κατάργηση των βιβλίων και τετραδίων και την αντικατάσταση τους από ψηφιακές εφαρμογές. Η συγκέντρωση της γνώσης στο υπολογιστικό νέφος (cloud) οδηγεί στον επαναπροσδιορισμό του ρόλου του δασκάλου, ενώ η εξέλιξη των εφαρμογών τηλεκπαίδευσης εισάγει νέα εργαλεία διδασκαλίας. Ο ρόλος της παραδοσιακής τάξης υποβαθμίζεται καθώς η μετάδοση βασικών γνώσεων μπορεί να λάβει χώρα από απόσταση αξιοποιώντας τις δυνατότητες των ηλεκτρονικών δικτύων. Σήμερα το τέλος του μαυροπίνακα, του θρανίου, αλλά και της σχέσης πειθαρχίας - μάθησης όπως εκφράστηκε στην παραδοσιακή οργάνωση της τάξης, είναι πιο κοντά από ποτέ.
Οι παραπάνω ανατροπές οδηγούν στην αναβάθμιση της σημασίας του σχολικού περιβάλλοντος ως χώρου συνεύρεσης, μάθησης και παιγνιδιού. Αποδεσμευμένο από τα μοντέλα οργάνωσης του παρελθόντος, το σχολείο εξελίσσεται σε έναν μη ιεραρχημένο δημόσιο χώρο όπου η ίδια η εμπειρία του χώρου έχει καθοριστικό ρόλο στη μάθηση. Αντίστοιχα επαναπροσδιορίζεται η σχέση του σχολείου με τη γειτονιά. Το σχολείο μετατρέπεται πλέον σε έναν κόμβο συνάντησης, σε έναν χώρο αναφοράς για τις τοπικές κοινότητες, ο οποίος παραμένει ανοικτός στην πόλη ακόμη και μετά τη λήξη των μαθημάτων.
Αντικείμενο σχεδιασμού θα είναι ένα πειραματικό δημοτικό σχολείο στην Πάτρα. Η μελέτη του νέου σχολείου θα βασιστεί στη μελέτη διαφορετικών μοντέλων εκπαίδευσης, στη διερεύνηση των δυνατοτήτων που προσφέρουν οι νέες ψηφιακές τεχνολογίες, και στην ανάλυση παραδειγματικών έργων αναφοράς από την ιστορία της αρχιτεκτονικής. Ο σχεδιασμός θα επιδιώξει τη δημιουργία ενός κόμβου αναφοράς για την τοπική κοινότητα και την κτηριολογική επεξεργασία ενός χώρου εκπαίδευσης που να διεγείρει τη φαντασία και τη διάθεση για μάθηση.
Comments